Daar staan ze dus, afgedankt door ons en iedereen. Zomaar ergens, omdat niemand ze wil. Zelfs niet gratis, voor niks, voor nop. Ze zijn “uit”, niet meer “in”, “die doe je toch niet meer aan? Da’s voor schut!”. Wij hebben overal met ze geleurd. Op internet, bij doelgroepen, bij belanghebbenden. Uiteindelijk bij Drunens Ruiterhuis, waar wij onze paardrijdlaarzen destijds hebben gekocht. Ook nog posters opgehangen overal. Wij zijn trots op onze laarzen. Zij hebben ons pijnloos bijgestaan in het zadel tijdens ritten stapvoets, draf, galop en een mooie vakantie in de Cevennes Frankrijk. Wij koesteren waardevolle herinneringen aan de mooie paardrijdtochten. Dat deze paardrijdlaarzen niet meer gewild zijn begrijpen wij niet. Zo jammer……. helaa(r)s.