Tijdens ons verblijf in Goudargues zijn wij met de VW Caddy naar Bagnols-sur-Cèze gereden om te zien of onze herinneringen nog in werkelijkheid bestaan. Dit was niet zo, het stadje blijkt vergane glorie. Wij telden dat 40-50% van alle commercieel vastgoed leeg stond of te huur. Heel veel leuke winkels waren er niet meer en ons favoriete café le Bar tabac de l’Horloge was sinds 2024 overgenomen door echtpaar dat wij niet kennen. De vorige eigenaren Stéphane et Bruno Goupille waren na trente-quatre ans [34 jaar] met pensioen en zij waren in onze herinnering zeer gastvrij en maakten altijd een praatje met ons tijdens onze bezoeken aan hun leuke levendige terras. Het terras lag er verlaten bij en binnen waren slechts enkele bezoekers. Dooie boel en snel vergeten om onze mooie herinneringen levendig te houden.
Ook hebben wij Da Emilio bezocht waar wij frequent gingen eten Aafje en haar moeder aten meestal salade chèvre chaud en Erwin en Aafjes vader de brioche. De horecazaak bestaat nog steeds alleen wist de jongedame van de bediening niet waar wij het over hadden toen wij vertelden over onze mooie herinneringen bij Da Emilio. Vader Emilio was een echte charmeur en verstond het horecavak als geen ander. Zijn beide zoons waren evenzo fantastische gastheren. De knapste van de twee had een oogje op Aafje. Later, nadat hij met zijn vrouw in de zaak werkte, werd zij jaloers op ons. Zij was een lange Francaise en vond zichzelf miss France en liep alsof zij op de catwalk was.
Het terras van Da Emilio was een typisch Frans terras, veel kleine tafels met kleine stoelen een grote houtskoolgrill aan de zijkant en helemaal open. Tegenwoordig een veel te net terras helemaal overkapt en Da Emilio als naam nergens meer te zien. De echte naam Hotel de La Bourse was wel overal zichtbaar. Erwin is nog naar binnen geweest om af te rekenen en herkende niets meer van de oude inrichting.
Ook zijn wij langs de camping gereden die ligt aan de Cèze buiten het centrum. De Mobil homes stonden er nog alleen de entree was veranderd. Gauw doorgereden om niet nog meer mooie herinneringen te vertroebelen.
Nota bene in Nederlandse krant lazen wij maanden later een artikel over het stadje waar wij zulke dierbare herinneringen aan hebben. een lokale drugsbende maakt er nu de dienst uit.
Ook hebben wij een bezoek gebracht in de regio aan de wereldberoemde Cascades de Sautadet, zag er tamelijk vredig uit maar zwemmen is en blijft verboden vanwege de kracht van het water.
En we zijn nog in Pont-Saint-Esprit geweest omdat wij hier in het verleden tijdens onze vakanties naar de weekmarkt gingen.
